dinsdag 27 februari 2018

Geschiedenis?

Een daguitstap voor geschiedenis, het eerste wat dan in ons opkomt is meestal 'saai'. Toch waren we over het overgrote deel van de dag positief verrast. Ons programma was duidelijk. In de voormiddag een bezoek aan de Dossinkazerne, tijdens de middag mochten we even op eigen houtje culinair Mechelen gaan verkennen en tot slot een bezoek aan Breendonk.


De dag begon met een inleidend filmpje in de Dossinkazerne dat ons nog even met de neus op de harde feiten van WO2 en de jodenvervolging drukte voor we onze weg baanden door het museum. We moesten niet zelf onze weg zoeken doorheen het museum want we kregen per groep een gids. Dit was misschien achteraf gezien niet de beste manier. Dit omdat er veel theorie naar ons hoofd werd geslingerd en er weinig gebruik werd gemaakt van de prachtige verhalen en materialen die aanwezig waren in het museum. Al bij al toch een geslaagde voormiddag. Daarna maakten we een wandeling naar het stadscentrum waar we vrij een eetplaats mochten zoeken om daarna terug op de bus te springen. Toen we aankwamen aan Breendonk waren we direct geïmponeerd door het gebouw. Ook deze keer kregen we een gids per groep toegewezen. Deze keer was het een zeer geslaagde beslissing om er een gids bij te nemen. Hij speelde voor ons een dag in Breendonk na. Hij leefde zich geweldig in in zijn rol als SS-commandant en wij voelden ons echte gevangenen in 1945. Hij heeft ons vooral het belangrijkste getoond, waar Breendonk voor staat en welke gruwel er zich in deze tijd heeft afgespeeld. We sloten de rondleiding na 2 uur af waarbij we ons geen minuut verveelden en altijd met open mond en soms zelfs even met de krop in de keel geluisterd te hebben. We verlieten Breendonk met veel respect voor de plek en met ingetogenheid over wat er allemaal gebeurd is. We sloten onze lange maar ook interessante dag af met de busrit naar Lede. Ondanks dat het niet iedereen evenveel geboeid zal hebben denk ik dat niemand met het gevoel naar huis ging dat dit een verloren dag was. Het is tenslotte ook onze geschiedenis…

Guus Van Heck
6EcWe

maandag 26 februari 2018

No brains, no glory - verhaal bij een strip

Op een mooie herfstdag spendeert Boerke, naar dagelijkse gewoonte, uren in de fitness. Hij traint er zoveel, dat hij een echte krachtpatser is.

Wanneer hij na een zware oefensessie de gym verlaat, ziet hij het mooiste meisje dat hij ooit gezien heeft. Boerke stapt naar haar toe en vraagt: ‘Hey schoonheid, wat is jouw hemelse naam?’ ‘Mijn naam is Lore en ik val op mannen met inhoud. Maar als ik naar jou kijk, twijfel ik eraan of je hersenen even getraind zijn als je spieren in je lichaam’, antwoordt ze nogal bot. ‘ Je zou beter een voorbeeld nemen aan die twee intelligente mannen daar!’, snauwt de jongedame. ‘ Bedoel je die twee nerds daar?’, zegt Boerke nogal spottend. Lore stapt de twee heren tegemoet en gaat met hen de bibliotheek binnen.

Boerke voelt zich zo gekwetst en doolt rond in de straten van de stad. In de etalage van de grootste boekenwinkel van de stad ziet hij een boek liggen om je hersenen te trainen. Zonder één seconde te twijfelen, stapt de jongeman de handelszaak binnen. Eénmaal thuisgekomen, gaat hij er onmiddellijk mee aan de slag. Na een aantal dagen hard studeren denkt Boerke dat hij Lore nu wel kan imponeren en zoekt het meisje op zin de bib. Boerke ziet haar verscholen zitten tussen de boeken en kucht kort om haar aandacht te trekken. Ze merkt hem op en ziet dat hij nu ook een sixpack op zijn voorhoofd heeft gekregen. ‘Wat zie jij er belachelijk uit. Je lijkt nog dommer dan voorheen.’ Ze verzamelt haar spullen en stapt bruusk de studiezaal uit. Boerke blijft alleen en verslagen achter in de bib.

Moraal van het verhaal: blijf steeds jezelf en verander je niet om anderen te bekoren.



Britt Impens 
2La

vrijdag 2 februari 2018

Naar aanleiding van een lessenreeks over de Grote Oorlog


Mooie witte vleugels

Mooie witte vleugels,
wat hebben ze eraan?
Zijn ze dan vergeten,
hoe de oorlog echt is gegaan?

Jij en ik, die nu nog leven,
zijn dankbaar aan diegenen
die het hunne hebben gegeven.

Zijn ze dan vergeten, wat ze hebben
op hun geweten?

                       

                                                Lucas Van den Eynde
2La